Anemoon
MIJN KLEINZOON SPEELT in een jeugdmusicalverenging in Huissen. In de meivakantie zijn er praktisch iedere dag twee uitvoeringen. Een professionele productie; pure topsport en een genot om naar te kijken en te luisteren. Alle voorstellingen uitverkocht. Niet alleen vanwege opa’s trouwens. De productie van dit jaar heeft als titel Atlantis. De musical vertelt het avontuur van een groep mensen die op zoek gaan naar dit mythisch land als gedacht aards paradijs onder water.
Luisteren naar Vincent kan ook. Klikhieronder op play.
Ze bereiken Atlantis en dan begint het gedonder. De Atlantianen proberen de Bovenlanders buiten te houden. Dat leidt tot intriges, strijd, ruzie, machtsspelletjes en verliefdheden. Maar zoals altijd: eind goed, al goed. Want wat bleek? Die Bovenlanders waren toch minder angstaanjagend dan gedacht. Dat eind goed, al goed werd op een bijzondere manier ingeleid door Anemoon. Vlak voor het feestelijke slotlied sprak ze de volgende verzoenende woorden: “We kunnen boos zijn op het verleden, willen dat het anders was gelopen, maar dat kan niet. Het enige wat we nu kunnen doen is samen staan en vechten.” Dat vechten bedoelde ze overdrachtelijk. Mijn eerste reactie was: hoor ik dat goed? Gelukkig kon ik twee dagen later de voorstelling nog een keer bezoeken. En jawel hoor; ik had het goed gehoord. Daar stond kleine opdonder Anemoon weer met haar oproep. Niet boos zijn op het verleden; samen de toekomst in. Wat een mooie symbolische woorden; om stil van te worden.
En dat vlak voor het weekend van 4 en 5 mei. Niet boos terugkijken naar het verleden en willen dat het allemaal anders was gelopen. Natuurlijk hadden we dat gewild. Maar laten we met elkaar vooral van het verleden leren om samen opgewekt de toekomst in te gaan. Deze attitude vind ik een stuk belangrijker dan me zorgen maken om de line-up en de bierprijzen tijdens Bevrijdingsfestivals. Samen de toekomst in gaan zonder boos te zijn is al moeilijk genoeg. Want ook op het schaalniveau van Nijmegen blijft men elkaar vol boosheid de maat nemen. Zelfs de verkiezing van het lelijkste gebouw in Nijmegen leidt tot polarisatie. GroenLinksstemmers zouden volgens veel reageerders op de site van de Gelderlander niet aan deze verkiezing mogen meedoen. Dat zijn vooral oud-studenten die hier zijn blijven wonen en de boel continu verstieren. Dat zijn dus geen echte Nijmegenaren. Eigenlijk zijn dat een soort Bovenlanders in Noviomagus Atlantis. Hou ze buiten! En wat te denken van de Dag van het Levenslied in het Valkhofpark? Dat is nu ook ineens onderwerp van polarisatie geworden. GroenLinkse bakfietsers hebben het levenslied voor één dag gekaapt, terwijl ze de rest van het jaar met dedain neerkijken op dit platvloerse genre. Eéndaagse Bovenlanders in het van tranen van smart doordrenkte Atlantis. Hou ze buiten!
Samen met jou in deze stad. Weet u nog? Dat prachtige lied van Huug Duin. De woorden van dit lied hebben niets aan kracht ingeboet. Helaas wordt dat ‘samen’ ontkracht door het continu boos de maat nemen van elkaar. Het zou er een stuk beter van worden als we allemaal wat opsteken van de wijze woorden van Anemoon.
foto: David van Haren
