Columns en opinie

wwv9le0w

Begrepen

Had ik weer. Begon bij mij op vrijdagmiddag de carnavalsstemming er een beetje in te komen kreeg ik een mailtje van Rosalie Thomassen van de Stadspartij Nijmegen. Volgens haar had ik het helemaal verkeerd begrepen hoe het werkelijk was gegaan met het Romeinenmasker. Het Romeinenmasker zorgde voor ontnuchtering nog vóór de pret over carnavalsmaskers goed en wel begonnen was. Volgens Rosalie zat het zo.  

Kunstenaar Andreas Hertfeld won met zijn ontwerp voor het Romeinenmasker een ideeënwedstrijd en kreeg daarvoor van de gemeente zegge en schrijve 1000 euro. Hij wilde het kunstwerk op Veur-Lent plaatsen. De gemeente had daarvoor geen geld. Via fondswerving, sponsoring en crowdfunding wist hij 110.000 euro bij elkaar te krijgen. Het Ontwikkelbedrijf Waalfront, waarin de gemeente voor 50 procent deelneemt, wilde het restant wel bijlappen onder de voorwaarde dat het Romeinenmasker zou verhuizen naar het Waalfront. Anders geen geld en geen realisatie. Dus géén gemeentelijke opdracht of financiering van het Romeinenmasker. Voor een prikkie zit de gemeente op de eerste Romeinse rang. Deze laatste woorden zijn van mij en niet van Rosalie. Maar zo heb ik het begrepen. 

Lees verder onder de afbeelding

masker_staand

De carnavalsstemming kwam daarna niet terug. Want ik las in de Gelderlander een artikel over de Ummegang. De nieuwe naam van een emissiearme optocht op carnavalszondag om op een klimaatvriendelijke en historisch verantwoorde manier de carnavalsreputatie van Nijmegen een nieuwe impuls te geven. De schuimkraag van mijn Leffe Blond zakte spontaan in. De Ummegang. Dat doet toch denken aan een Mariaprocessie of de Stille Omgang in Amsterdam. Niet bepaald gebeurtenissen die spetteren en bruisen. Mijn carnavalshart huilde bittere tranen. Dieper kan Nijmegen niet zinken op carnavalsgebied. In 1953 werden in Nijmegen alle carnavalsactiviteiten afgelast vanwege de watersnoodramp. Nico Grijpink, binnenstadondernemer, organisator en feestvierder, organiseerde op 19 april van dat jaar daarom een alternatief: de Lentejool. Een grote stoet met praalwagens trok door de binnenstad om het begin van de lente aan te kondigen. Er kwamen niet minder dan 150.000 toeschouwers naar de stad om dit spektakel te bekijken. Na dit succes werd de Lentejool nog een paar keer georganiseerd, tot het een langzame dood stierf. De optocht op carnavalszondag bleef. Met succes. Tot de klad erin kwam. Viel carnavalszondag toevallig op een zondag dat de winkels in de binnenstad open waren (dat was aanvankelijk nog niet iedere zondag het geval), dan bleven ze open. Anders raakten de consumenten in verwarring. Op enig moment werd gesproken over de Woonboulevard Nijmegen Stadsoptocht 2.0. Het begin van het einde van de optocht. Dat is gebleken. De laatste jaren trekt de verkleedkist van Bruls meer aandacht dan welke carnavalsactiviteit dan ook. 

Na drie jaar corona waren de optochten van Beek tot Nederasselt en van Wijchen tot Druten als vanouds kleurrijk, uitbundig en drukbezocht. Nijmegen had de Ummegang. Een mini-optochtje voor loopgroepen; historisch en cultureel gelaagd. Ik las dat het iets te maken heeft met de Vrede van Nijmegen in 1678 en met Fransen. Nul komma niks carnavaleske uitbundigheid. Ik las ook dat nog niet iedereen de diepere betekenis van deze carnavalsnoviteit had begrepen. Ik ben van de omkeertheorie. De organisatie van deze onzin heeft het niet begrepen.

Over Vincent

Vincent Cantrijn Vincent Cantrijn is in 1951 geboren in Breda. Van 1969 tot 1975 studeerde hij sociale geografie/planologie in Nijmegen. Na zijn studie ging hij in Venlo wonen en werken. Vanuit Venlo werkte hij ook nog acht jaar als projectleider stadsvernieuwing in Eindhoven. In 1989 verhuisde hij met vrouw en kinderen terug naar Nijmegen. Door zijn werk in de stadsvernieuwing bij de gemeente en daarna bij Portaal Woonstichting kent hij Nijmegen van binnen en van buiten. Vanaf 2013 combineerde hij vroegpensioen met een zzp-bestaan als debatleider. Liefde voor Nijmegen en verwondering over politieke zaken lopen als een rode draad door zijn columns. En dat voor iemand die al 22 jaar met veel plezier in Wijchen woont. Nijmegen is voor hem letterlijk en figuurlijk nooit ver weg.

 

 

 

24-02-2023 | Vincent Cantrijn