Gastvrijheid
Precies vier jaar geleden schreef ik een column over de motie Gastvrij Nijmegen die door GroenLinks en de PvdA was ingediend. Via deze motie werd het college van B & W gevraagd een kunstwerk te realiseren om het gastvrije karakter van Nijmegen te benadrukken. Dit onder het motto: “Gastvrijheid is onderdeel van de Nijmeegse identiteit; nu en in het verleden.” Over de toekomst geen woord. Ik ging er vanuit dat dit een vanzelfsprekendheid was. Ter rechterzijde waren de rapen gaat. Indachtig de uitspraak van Thorbecke dat kunst geen regeringstaak is. En zeker geen kunst met een politieke achtergrond op initiatief van linkse partijen. Ik hoopte dat dit kunstwerk zich desondanks in Nijmegen gastvrij welkom zou voelen; zonder polariserende politieke gevoelens. Daarna verdween dit kunstwerk in mijn digitale map ‘Hoe is het verder gegaan met..?’
Lees verder onder de afbeelding
foto: Wikipedia
Afgelopen week kon ik deze map na vier jaar bijwerken. Het kunstwerk komt er niet. Of het mij verbaast? Voor geen meter. Kunst in de openbare ruimte in Nijmegen. Het blijft een haat-liefde verhouding. Het Romeinenmasker is het meest recente voorbeeld. Jarenlang is er gesoebat over klokken onder een brug over het Maas-Waalkanaal als verbinding tussen Dukenburg en de andere kant. Dat kunstwerk kwam er niet. Het Watergordijn aan de Waalkade kwam er wel, maar verdween spoedig omdat het niet functioneerde. Een paar ton aan euro’s in het afvoerputje meenemend. Vier jaar discussie over het kunstwerk Gastvrijheid heeft slechts enkele duizenden euro’s gekost; de financiële schade is te overzien. Maar de processchade is groter. Want het proces is gefrustreerd door onduidelijkheden in de opdracht aan de kunstenaar over verantwoordelijkheden en budget. Woorden van het college afgelopen week in een brief aan de raad. Vier jaar geleden voorspelde ik dat de commissie Beeldende Kunst ongetwijfeld op haar strepen zou gaan staan. Ook dat gebeurde. Hoe en wat precies is me niet geheel duidelijk geworden, maar het was continu hommeles vanuit de deskundigenhoek. De kunstenaar legde na vier jaar het moede hoofd in de schoot. Exit kunstwerk Gastvrijheid.
Is daarmee het gastvrije karakter van Nijmegen definitief ten grave gedragen? Gelukkig niet. Gastvrijheid hangt niet af van een kunstwerk dat als symboolpolitiek wordt ingezet. Een stad is gastvrij of is het niet. En Nijmegen is het. Dat is afgelopen week weer bewezen. Op Sportpark Winkelsteeg wordt gewerkt aan noodopvang voor 1200 vluchtelingen. Een tijdelijke opvang tot 1 november. Net zoals eerder tijdelijke opvang werd gerealiseerd op Heumensoord. Leidde dit plan tot een opgefokte meute met spreekkoren, spandoeken, fakkels of op trekkers? Nee. Een paar artikelen in de Gelderlander over dit onderwerp leverden zegge en schrijve nul reacties op. En dat wil wat zeggen. Natuurlijk waren er tijdens een informatieavond voor buurtbewoners zorgen over van alles en nog wat. Zorgen maken mag. Maar er waren ook complimenten dat de gemeente toch weer besloten heeft noodopvang te realiseren voor zo’n grote groep vluchtelingen. Positief afwachtend werd het genoemd. Dat is toch iets om als stad trots op te zijn.
Geen kunstwerk Gastvrijheid. Maar ook geen gedoe, rumoer of opstand bij de komst van 1200 vluchtelingen. Dat is pas echte gastvrijheid.
Over Vincent
Luister ook
Op thema Bouwen is BBB net GroenLinks
Oud-raadslid Ammar Selman (PvdA) adviseert nieuwkomers actief deel te nemen aan de samenleving
Engie denkt aan waterstofcentrale in Nijmegen
