Geduld
'T IS ME WAT. Heb ik vorige week zo maar een hijskraan voor een eerste paal op een verkeerde plek gezien. Ik dacht dat de hijskraan na 36 jaar wachten eindelijk de eerste paal de grond in jaste vlak achter de Hezelpoort. Helemaal fout. De hijskraan stond op de plek waar het Slachthuis heeft gestaan. Daar komt ook een parkeergarage met appartementen erop. Ook mooi. We zullen dus nog even geduld moeten hebben. 36 jaar wachten of 37 jaar. Dat is voor de plek achter de Hezelpoort tijdtechnisch gezien een kleinigheidje.
Liever luisteren? Klik hieronder op play!
De allereerste gemeentelijke projectleider van dit project wees mij op deze vergissing. Hij houdt natuurlijk precies bij of het nog wat wordt met zijn project uit 1988. Hij was overigens wel blij dat het ontwerp van de in Parijs woonachtige architect Henri Ciriani nooit gerealiseerd is. Zijn redenering luidde: “Hangende tuinen aan een appartementengebouw zouden in die tijd wellicht niet op veel enthousiasme hebben kunnen rekenen. Misschien zou het gebouw zelfs wel genomineerd zijn voor het lelijkste gebouw van Nijmegen.” Daar kan hij wel eens gelijk in hebben. Via Google kwam ik een artikel tegen uit het Dagblad van het Noorden uit 2001. Onderwijsminister Loek Hermans opende in Groningen een school die was ontworpen door Ciriani. Omwonenden hadden de bouw lang tegen weten te houden. Dat vond Ciriani helemaal niet vreemd. ‘Mensen houden niet van modern’, verklaarde hij in de krant. Museum Het Valkhof weet er alles van.
Feitelijk is het bizar dat allerlei projecten achter de Hezelpoort, waarover gemeentelijke plannenmakers eind tachtiger jaren nog niet eens durfden dromen, al lang en breed gerealiseerd zijn en de allereerste voorloper van al die projecten nog steeds niet. Ciriani ontwierp zijn woontoren in 1988. Pas in 2003 ging de Raad akkoord met het document Koers West. De milieudruk in Nijmegen West moest verminderd worden en inbreidingslocaties waren dringend nodig om nieuwe woningen te kunnen bouwen. Et voilà. Het industriegebied achter de Hezelpoort werd op papier een veelbelovend wervend woongebied. Ruim twintig jaar later is dat grotendeels gelukt. Alleen het project uit 1988 is nog niet gerealiseerd. Geduld is een schone zaak.
Veelbelovende plannen zijn van alle tijden. De transformatie van de Molenpoortpassage tot een wervend woongebied getuigt ervan. Gedeeltelijke sloop gevolgd door de bouw van 435 appartementen, terrasjes, horeca, nieuwe winkels en een grote gratis fietsenstalling. Passend in de trend dat binnensteden steeds minder vierkante meter winkelvloeroppervlakte krijgen en meer appartementen en horeca. Ik vind het een fantastisch plan. Een aanwinst voor de binnenstad. Ook omdat er géén parkeergarage komt. De doelgroep die hier wil wonen hoeft geen auto tot vlak bij of onder de voordeur te hebben. Alles voor een autoluwe binnenstad. Ik ben het met deze stelling van verkeerswethouder Cilia Daemen volledig eens.
Een optimistische journalist van De Gelderlander schreef vandaag dat niets deze ontwikkeling meer in de weg staat omdat de gemeenteraad ‘ja’ heeft gezegd. Zijn collega schreef in 1988 hetzelfde over de locatie achter de Hezelpoort. Wie de gemeentelijke projectleider van het project Molenpoortpassage is weet ik niet. Ik kan hem of haar alleen maar zeggen: prachtig plan, maar heb geduld.
foto: David van Haren
Over Vincent
Lees ook
Initiatiefnemer vergroening Sint-Stevenskerkhof: “Ik werd als lastig ervaren”
Regionale journalistiek staat onder druk
