Gematst
DE FINANCIËLE onderhandelingstactiek van de directie van NEC richting de gemeente Nijmegen is simpel. Tijd rekken. Dat is het devies. De gemeente matst ons wel weer. Komende woensdag staat de verkoop van het Goffertstadion weer eens op de agenda van de gemeenteraad. Er zijn raadsleden die nog met een kinderkaartje naar NEC konden toen de financiële perikelen met NEC al in de raad werden besproken. Om maar even een tijdsindicatie te geven. Het is een schimmig iets die handel in tweedehands voetbalstadions. Want daar komt het toch op neer.
Het raadsvoorstel geeft een treurig stemmend inzicht in jarenlange onderhandelingsellende. Opeenvolgende wethouders financiën moeten daarvan nog steeds een punthoofd van jewelste hebben. Om voor eens en altijd van die ellende af te zijn was er In 2018 overeenstemming over de verkoop van het Goffertstadion voor 7,8 miljoen euro. Inclusief kwijtschelding van achterstallige huur en inclusief harde tijdsafspraken. Tot op de dag van vandaag is er niks getekend en de waarde van het stadion daalde in de ogen van NEC met miljoenen tegelijk. In het nieuwe raadsvoorstel staan twee taxaties van gerenommeerde financiële adviesbureaus over de marktwaarde van het Goffertstadion. Ik ga er van uit dat de twee bureaus naar eer en geweten een taxatie hebben opgesteld. Beëdigd taxateur word je niet zo maar. Toch? Die veronderstelling kan de prullenbak in. De taxatie in opdracht van de gemeente komt uit op 5,9 miljoen euro. De voor NEC gemaakte taxatie komt uit op 3 miljoen euro. Gewoon de helft. Waarom verbaast het mij, en ongetwijfeld niemand, helemaal niks dat die bedragen niet andersom zijn?
Om de zaak ingewikkelder te maken wordt er melding gemaakt van het Didamarrest. Jawel. In Didam gebeurden blijkbaar duistere zaken die voor de verkoop van het stadion aan NEC van belang zijn. Het komt erop neer dat juristen hebben uitgevogeld dat de gemeente het stadion alleen aan NEC kan verkopen. Welke andere partij zou het stadion nou willen kopen? Daarom is openbare verkoop niet aan de orde. O nee? Niet zo ver hier vandaan is een voetbalclub die ook grote financiële problemen heeft met een voetbalstadion. Het zou zo maar kunnen dat die club de gemeentelijke taxatiewaarde van 5,9 miljoen meteen op tafel zou leggen om uit de problemen te zijn. Dure juristen zeggen dat dit niet hoeft en dat het stadion gewoon onderhands aan NEC verkocht mag worden. Dankzij Didam. Denk dus niet te licht over dit soort zaken als u in de kroeg over NEC zit te ouwehoeren. Maar dat is nog niet alles. De gemeente Eindhoven verkocht het Philipsstadion en het trainingscomplex voor tientallen miljoenen aan PSV. Een andersom relatie dus. De oppositie in de Eindhovense gemeenteraad was pislink. PSV werd volgens hen door dit veel te hoge aankoopbedrag gigantisch gematst. Niet veel later kocht PSV een nieuwe spits. Een en een was twee. De Europese Commissie in Luxemburg moest er aan te pas komen of hier sprake was van onterechte gemeentelijke steun.
NEC wil graag Europa in. Ik sluit niet uit dat NEC binnenkort naar Luxemburg moet om uit te leggen dat de gemeente hen met een nieuwe deal absoluut niet heeft gematst.
foto: John Beckmann
Over Vincent
Vincent Cantrijn is in 1951 geboren in Breda. Van 1969 tot 1975 studeerde hij sociale geografie/planologie in Nijmegen. Na zijn studie ging hij in Venlo wonen en werken. Vanuit Venlo werkte hij ook nog acht jaar als projectleider stadsvernieuwing in Eindhoven. In 1989 verhuisde hij met vrouw en kinderen terug naar Nijmegen. Door zijn werk in de stadsvernieuwing bij de gemeente en daarna bij Portaal Woonstichting kent hij Nijmegen van binnen en van buiten. Vanaf 2013 combineerde hij vroegpensioen met een zzp-bestaan als debatleider. Liefde voor Nijmegen en verwondering over politieke zaken lopen als een rode draad door zijn columns. En dat voor iemand die al 22 jaar met veel plezier in Wijchen woont. Nijmegen is voor hem letterlijk en figuurlijk nooit ver weg.