Gemeenschap bespaart ruimte
Op zoek naar meer woonruimte werkt Nijmegen de hoogte en de breedte in. Nieuwe wijken en hoge flats moeten mensen een thuis bieden. Rob Jaspers haalde afgelopen donderdag in deze podcast een berekening aan die stelt dat als je op ieder bestaand Nijmeegs huis twee verdiepingen zet, we de bouwambities ook waarmaken.
Maar waar ik nog te weinig over hoor, is de optie om in diezelfde bestaande woningen – zonder extra verdiepingen – meer mensen te huisvesten dan we nu doen.
Ik heb veel leeftijdsgenoten die op zoek zijn naar collectieve woonvormen. Die niet de wens hebben om met hun partner een tweeoudergezin te vormen in een rijtjeshuis, maar die liever hun leven lang willen samenwonen met vrienden in een gemeenschap.
Co-ouders
Hoeveel Nijmegenaren zijn co-ouder en wonen een deel van de week in hun eentje in een gezinswoning? Hoeveel alleenstaanden zouden het eigenlijk best gezellig vinden om meer samen te leven? Hoeveel ouders proberen nu met z’n tweeën het hoofd boven water te houden en zouden goed varen op gemeenschappelijk woonvormen waar mensen naar elkaars kinderen omkijken?
Het probleem is: gemeenschappelijk wonen is lastig te organiseren in de huidige Nijmeegse huizenmarkt. Ons woonsysteem is ingericht op gezinnen met twee ouders en kinderen. Vrienden van mij wilden graag met z’n drieën – een stel en een goede vriendin – op zoek naar een sociale huurwoning. In de aangewezen ‘kinderkamer’ in standaard gezinswoningen, zou die derde volwassene prima kunnen leven. Maar het systeem zei nee: voor vrijwel alle sociale-huurwoningen is op papier vastgelegd dat er twee volwassenen mogen wonen.
Lees verder onder de foto
foto: Ien, de podcast
Overvolle woningmarkt
Zelf woon ik in een woongroep. Die is dertig jaar geleden opgericht, in de tijd dat Nijmegen het grote voorbeeld was op het gebied van collectief wonen. Wij huisvesten zeven mensen in een oud herenhuis. Andere panden in onze straat worden voor het grootste deel of door Wibeco verhuurd aan studenten, of er wonen gezinnen boven chique kantoorruimtes. Met zeven werkenden in zo’n pand wonen, is iets wat je moet liggen. Het is niet simpelweg goedkoop wonen. Het vergt goede communicatie, samen voor een pand zorgen, klusdagen inplannen, voor elkaar klaarstaan als het even niet zo goed gaat. Maar de mensen die dit willen, besparen wel veel ruimte op de overvolle woningmarkt.
Huisjesmelkers
Helaas is het oprichten van een nieuwe woongroep in de huidige markt vrijwel onmogelijk. Groepen die het proberen, worden steevast overboden door projectontwikkelaars en huisjesmelkers. De gemeente wijst nu ieder jaar twee parcelen aan die enkel verkocht mogen worden aan collectieve woonprojecten. Het is een eerste stap, maar nog een kleine. En op deze plekken kwamen tot nu voornamelijk rijtjeshuizen en appartementencomplexen voor de middenklasse te staan.
Als Nijmegen meer mensen wil huisvesten, moet ze het collectieve wonen weer omarmen. Want met het ondersneeuwen van woongroepen, verliezen we een van oudsher typisch Nijmeegs antwoord op een enorm woningtekort – en daarmee ook een stuk Nijmeegse identiteit.
Over Kiki
Ze werkte op de debatafdeling van LUX en is nu programmamaker bij filmfestival InScience, docent Politicologie aan de Radboud Universiteit en freelancer in het culturele circuit.
Ze heeft regelmatig meningen over van alles en nog wat – nu ook één keer in de twee weken bij Ien, de podcast. Uiteraard allemaal op persoonlijke titel.
