Geschiedvervalsing
Ruim tweeduizend jaar geleden was er voor een op reis zijnd paar geen plaats in de herberg. Booking.com bestond nog niet. Zo’n situatie zal toen wel vaker zijn voorgekomen. In Nijmegen is er momenteel zelfs geen plaats voor een herberg ook al kan er niet eens geslapen worden. Ik heb het over het initiatief om een theeschenkerij in het Goffertpark te realiseren. Zo zeg. Wat een gedoe. Om een theeschenkerij.
Van 1939 tot 1973 stond er in het Goffertpark een theeschenkerij. Op enig moment liep het niet meer zo goed; het iconische gebouw werd in 1973 gesloopt. Twaalf jaar geleden namen buurtbewoners het initiatief om weer een theeschenkerij in het Goffertpark te realiseren. Een meer dan logische gedachte. Het Goffertpark is een stadspark, geen Hoge Veluwe. In een stadspark moet je op verschillende manieren kunnen recreëren. Kijk eens naar het Sonsbeekpark in Arnhem, het Valkenberg in Breda en het Julianapark in Venlo. Drie stadsparken die spontaan bij mij opkomen waar een paviljoen met bescheiden horecafunctie een enorme verrijking betekent. Stichting Theeschenkerij Goffert heeft het bouwplan klaar om het architectonisch erfgoed opnieuw te realiseren op een grasveld aan de Slotemaker de Bruïneweg. Schuin tegenover de kinderboerderij en op honderd meter afstand van de Wezenlaan. De financiering is rond, de commissie Beeldkwaliteit is enthousiast, de gemeente wil de grond in erfpacht uitgeven. Bestel de bouwmaterialen en de elektriciteitsaansluiting maar zo vast. Zou je denken. Omwonenden zijn tegen. Dat is helaas een kerneigenschap van omwonenden. Ergens op tegen zijn en dan vooral het communicatieproces de schuld geven. Dus een petitie om de bouw tegen te houden. Dus politiek gedonder. En dan zit ik op het puntje van mijn stoel.
foto: Theeschenkerij Nijmegen
De SP en de Partij voor de Dieren vrezen dat horeca met evenementen voor tientallen bezoekers niet geschikt is voor het park. Laat de woorden ‘het park is niet geschikt voor evenementen met tientallen bezoekers’ eens indalen en denk dan aan de grootschalige meerdaagse concerten met tienduizenden bezoekers uit binnen- en buitenland, herrie, vrachtwagens voor aan- en afvoer en verkeersmaatregelen in de hele stad en ver daarbuiten. Ik zeg: schrap een paar grootschalige evenementen. Eline Lauret van de Partij voor de Dieren heeft een ander argument gevonden. Zij vindt het helemaal geen terugkeer van een stuk erfgoed, want het nieuwe paviljoen komt op een andere plek en heeft een andere grootte. Dat vindt zij geschiedvervalsing. Toe maar. Alsof ze de discussies over de herbouw van de Donjon nog eens dunnetjes wilt overdoen.
Maar Yurre Wieken van de SP spant de kroon. Hij wil een petitie van bezorgde bewoners van de Hazenkamp serieus nemen en die niet zo maar negeren. Dat ik dit nog mag meemaken. De SP maakt zich druk om bezorgde Hazenkampers die tegen een theepaviljoen zijn. Op deze manier raakt de SP wel erg ver verwijderd van de bij de oprichting zo ferm opgeschreven idealen van solidariteit, tegengaan van onderdrukking van de arbeidende klasse, uitbuiting door huisjesmelkers en gebrek aan scholing. Harde acties in de volkswijken. Dat was de SP. En nu politieke vragen stellen of het theehuis niet wat kleiner kan om bezorgde Hazenkampers tevreden te stellen. Dit valt onder de noemer ideologische politieke geschiedvervalsing.
Vincent Cantrijn (1951, Breda) studeerde sociale geografie/planologie en werkte in stadsvernieuwing. Sinds 1989 kent hij Nijmegen goed door zijn werk bij de gemeente en Portaal Woonstichting. Vanaf 2013 is hij debatleider. Zijn liefde voor Nijmegen en politieke verwondering staan centraal in zijn columns, al woont hij al 22 jaar in Wijchen.
Geniet je van Ien, de podcast?
Overweeg dan om ons te steunen met een kleine donatie. Dat kan eenmalig of maandelijks. Zo kunnen we blijven groeien zonder vervelende advertenties!
