Japie
Zo maar een nieuwsbericht in De Gelderlander van afgelopen week. In Nijmegen Oost zitten verontruste buurtbewoners met hun handen in het haar. Ze maken zich al geruime tijd zorgen over het leven en welzijn van Japie. Japie is een witte kaketoe die helemaal alleen in een sterk vervuilde kooi voor het raam zit. De kaketoe maakt een verwaarloosde indruk, heeft geen aanspraak aan andere kaketoes en komt nooit uit de kooi om een rondje te vliegen. Stichting de Vrolijke Papegaai is ingeschakeld. Volgens deze stichting moeten kaketoes het gevoel hebben ergens bij te horen; bij een andere papegaai, of bij een mens. De Dierenpolitie kan niet optreden omdat na controle ter plekke gebleken is dat de eigenaar van Japie geen regels overtreedt. De buurt hoopt dat voorbijgangers de kaketoe in de gaten blijven houden, zodat er wel opgetreden gaat worden als de situatie verslechtert. Einde bericht.
Liever luisteren dan lezen? Klik hieronder op play.
Na het lezen van dit bericht ben ik een tijdje stil geweest. Niet omdat ik me ineens aangetrokken voel tot de grondbeginselen van Stichting de Vrolijke Papegaai. Ik had nog nooit van deze stichting gehoord en zal ook geen donateur worden. Ik heb geen idee wie de eigenaar van Japie is. Ik hoef het niet te weten ook. De rest van mijn column gaat dus vooral niet over hem of haar. Maar toch knaagt er iets bij mij. Ik vind het best als buurtbewoners zich zorgen maken om een witte kaketoe en dat beest een beetje in de gaten houden. Maar ik hoop van ganser harte dat er, in welke buurt dan ook, buurtbewoners zijn die zich ook zorgen maken over mensen die een verwaarloosde indruk maken, geen aanspraak hebben en niet het gevoel hebben ergens bij te horen en daardoor altijd alleen zitten of nooit buiten komen. Zoals ik ook hoop dat de gemeente, woningcorporaties en zorginstanties voldoende tijd en geld hebben om vroegtijdig adequate hulp of opvang te kunnen regelen voor mensen die er niet meer bij horen. Voor zover ik weet is er geen Stichting de Vrolijke Mens. Maar ook zonder de inspanning van zo’n stichting mogen mensen die op de een of andere manier een afslag in hun leven hebben gemist niet aan hun lot worden over gelaten. En dat wringt wel eens. Vooral bij buurtbewoners. Ik heb me niet voor niets heel lang boos gemaakt om alle procedures van buurtbewoners om de Skaeve Huuse bij de Weezenhof tegen te houden. Ze staan er inmiddels al geruime tijd. Natuurlijk is het daar niet altijd even rustig; de begeleiders weten er alles van. Maar het leidt niet tot onverkwikkelijke situaties. Nog steeds protesterende bewoners van Ressen tegen de komst van een zelfde project in hun buurt zouden eens moeten gaan kijken.
Mensen die er niet meer bij horen worden verwarde personen, paradijsvogels, excentriekelingen, of onaangepasten genoemd. Dit rijtje van benamingen kan via de terminologie van beleidsmakers moeiteloos worden aangevuld. Maar ze zijn vooral mensen over wie wij ons als maatschappij zorgen moeten maken over hun leven en welzijn. En net als kaketoes hebben ze een naam. Dat kan Theo zijn, Willem, Diederik of Japie.
foto: Pxhere
Over Vincent
Lees ook
Van VVD via Partij voor de Dieren naar optimisme: De politieke reis van Michelle van Doorn
PS: Geniet je van Ien, de podcast? Overweeg dan om ons te steunen met een kleine donatie. Dat kan eenmalig of maandelijks. Zo kunnen we blijven groeien zonder vervelende advertenties!
