Mona
Alsof de duvel er mee speelde. Ik was drie dagen met mijn vrouw in Brugge. Vrij is vrij; dus geen Gelderlander gelezen. Ik schrok me te barsten toen ik thuis langs de koppen van drie dagen Nijmeegs nieuws scrolde. Zo zeg. Wat er in korte tijd veel kan gebeuren in Nijmegen. GroenLinks en de PvdA hebben in 2026 geen gezamenlijke lijst bij de verkiezingen voor de gemeenteraad. Maar ze beloven elkaar wel voor vier jaar trouw in goede of slechte tijden. Ze hebben namelijk afgesproken om samen in de coalitie te gaan zitten of samen in de oppositie. Of politieke afspraken anderhalf jaar geldig blijven is afwachten. Wordt dus vervolgd.
De Schouwburg doet erg zijn best om een nóg groter financieel tekort te krijgen bij de renovatie dan Museum Het Valkhof. Er was 22,7 miljoen euro begroot; er moet nu 15,5 miljoen euro bij. Gemeenteraadsleden zijn verbaasd. Ikkenie. Eén ding is zeker: wordt vervolgd. Maar er was ook nieuws dat mij bijzonder gelukkig maakte. De hoogste bestuursrechter van het land heeft alle bezwaren van omwonenden tegen het woningbouwplan aan de Vossenlaan in de prullenbak gegooid. De Denker des Vaderlands was zwaar tegen; boze buurtbewoners waren zwaar tegen; de Stichting Hart voor Hazenkamp was zwaar tegen. Deze stichting kende ik nog niet. Hoogstwaarschijnlijk met als voornaamste doel: eigen hart eerst. Bij de Raad van State werd betoogd dat het plan vooral niet moet doorgaan, omdat er zo weinig draagvlak is. Ik zou zonder problemen hoogste bestuursrechter kunnen zijn. Want hij oordeelde wat ik al jaren beweer dat er geen wettelijke regel is om te bepalen hoeveel draagvlak er moet zijn om een bouwplan mogelijk te maken. Nee; natuurlijk niet. Verhoging van de onroerendezaakbelasting levert verrekte weinig draagvlak op. Toch gebeurt dat regelmatig.
Eindelijk kan ik mijn map Hopeloze Projecten Om Het Woningtekort Op Te Lossen gaan opschonen. Tenzij de Stichting naar het College voor de Rechten van de Mens stapt. Wat niet eens ondenkbaar is. Sinds 2008 hebben ambtenaren, raadsleden en wethouders zich een slag in de rondte gediscussieerd met de buurt over een woningbouwplan toen het ROC uit het schoolgebouw vertrok. Welke planwijzigingen de gemeente in die zestien jaar ook doorvoerde, omwonenden bleven categorisch tegen. De ellende van het participatieproces heb ik op 13 mei 2023 uitgebreid behandeld in mijn opiniestuk Gedroomde grondopbrengsten. Ieder raadslid moet dit van buiten leren.
Ik heb in mijn volkshuisvestelijke carrière heel wat ministers en staatssecretarissen op mijn vakgebied meegemaakt. Jan 'in-gelul-kun-je-niet-wonen' Schaefer en Marcel van Dam met zijn gesubsidieerde kleine appartementen voor Huisvesting Alleenstaanden en Tweepersoonhuishoudens als dé doorpakkers bij uitstek. Alle hoop van bouwend Nederland is nu gericht op Mona Keijzer; de huidige minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Ze heeft beloofd om bezwaarprocedures bij bouwplannen sterk te verkorten. Het moet wat haar betreft afgelopen zijn met het jarenlang geneuzel van omwonenden die willen bepalen wat er wel of niet gebouwd wordt en wie er in de buurt mogen komen wonen en vooral niet.
Wat ik nooit voor mogelijk had gehouden gebeurt nu toch. Ik ben om deze reden fan van een minister van de BoerBurgerBeweging. Hup Mona!
foto: Martijn Beekman
Over Vincent
Vincent Cantrijn (1951, Breda) studeerde sociale geografie/planologie en werkte in stadsvernieuwing. Sinds 1989 kent hij Nijmegen goed door zijn werk bij de gemeente en Portaal Woonstichting. Vanaf 2013 is hij zzp-debatleider. Zijn liefde voor Nijmegen en politieke verwondering staan centraal in zijn columns, al woont hij al 22 jaar in Wijchen.
PS: Geniet je van Ien, de podcast? Overweeg dan om ons te steunen met een kleine donatie. Dat kan eenmalig of maandelijks. Zo kunnen we blijven groeien zonder vervelende advertenties!
