Opschuiven
Via deze site is het e-book van Rob Jaspers te bestellen: Op pad in het Nijmegen van 2050. Het is gratis, vooral doen dus. Rob neemt ons mee met zijn virtuele wandeling door het Nijmegen van 2050. Een intrigerende tocht. Zo intrigerend dat ik met Rob heb afgesproken om op Nieuwjaarsdag 2050 ’s middags om 13.00 uur samen op een bankje op Veur-Lent te bespreken of zijn toekomstdromen uit 2024 bewaarheid zijn. Rob is dan 95 jaar, ik 98. Moet kunnen.
Nijmegen zal over vijfentwintig jaar zeker onherkenbaar veranderd zijn. Dat snapt niet alleen Rob, maar ook Hubert Bruls. Hij zei tijdens de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie: “Wie onze stad en het leven wil behouden zoals het is, leeft in een utopie.” Ik vind het wijze woorden. Daarna volgenden woorden die passen bij een verbinding zoekende burgemeester: “We moeten elkaar ook figuurlijk meer ruimte gunnen. Dichter op elkaar leven betekent dat we meer van elkaar moeten accepteren.” Niks nieuws onder de zon. Vijfentwintig jaar geleden zong het Nimweegs Soaptheater in hun Oudjaarsshow een meezinger die op de cd Feur Eeuwig en Duirnuir verscheen. In het refrein stonden de volgende woorden: Allemaol un bietje opschuuve. Dat werd in een volle Stadsschouwburg meerdere avonden achter elkaar uit volle borst meegezongen. Duirnuir is er van het bietje opschuuve niet veel terecht gekomen. Ja; de dijk bij Lent is opgeschoven in het kader van Ruimte voor de rivier. Maar elkaar figuurlijk de ruimte geven was toen al lastig. Ik heb er mijn columns uit die tijd nog eens op nagelezen. Begin deze eeuw was er een hoorzitting in het gemeentehuis van Beuningen waarbij verontrustte Beuningenaren pleitten voor verkeersmaatregelen, zodat mensen uit Nijmegen niet bij de Beuningse Plas zouden gaan recreëren. Een soort knip Griftdijk, maar dan anders. Maar er was meer met het heden vergelijkbare stront aan de knikker. De term ‘linkse hobby’ was nog niet ingeburgerd. Maar er waren protesten tegen verhoging van de subsidie voor Doornroosje. En wat te denken van het net geopende Valkhofmuseum. Dat had 27 miljoen euro gekost. Belachelijk veel geld voor zo’n sportfondsenbad; aldus de teneur van veel ingezonden brievenschrijvers. Wie had bij de feestelijke opening kunnen bevroeden dat raadsleden vijfentwintig jaar later buikpijn zouden hebben van de alsmaar oplopende renovatiekosten. Nog even en de 20 miljoen wordt overschreden. Gelukkig zorgde Hans van Delft in die tijd als boegbeeld van NEC wél voor verbinding. Onder zijn voorzitterschap werd het vernieuwde Goffertstadion in 1999 geopend. De rest is geschiedenis.
Op 1 januari 2050 zit ik om 13.00 uur op een bankje op Veur-Lent. Schepen varen nog even stoer over de Waal. Het casino is gesloopt. Er zijn mooie betaalbare huurappartementen voor ouderen voor in de plaats gekomen. Bij de grondige renovatie van De Lindenberg zijn betaalbare appartementen voor ouderen op het dak gerealiseerd. Ze hebben uitzicht op een autoloze groene Waalkade, waarover de bus voor de zoveelste keer niet meer mag rijden. In westelijke richting is de eindelijk in aanbouw zijnde woontoren achter de Hezelpoort te zien. Rob Jaspers komt op zijn gemak aangelopen. Hij is onze afspraak uit 2025 niet vergeten. “Ha Vincent. De beste wensen voor 2050. Ik kom bij jou op het bankje zitten. Doe ’s een beetje opschuiven.”
Vincent Cantrijn (1951, Breda) studeerde sociale geografie/planologie en werkte in stadsvernieuwing. Sinds 1989 kent hij Nijmegen goed door zijn werk bij de gemeente en Portaal Woonstichting. Vanaf 2013 is hij debatleider. Zijn liefde voor Nijmegen en politieke verwondering staan centraal in zijn columns, al woont hij al 22 jaar in Wijchen.
Geniet je van Ien, de podcast?
Overweeg dan om ons te steunen met een kleine donatie. Dat kan eenmalig of maandelijks. Zo kunnen we blijven groeien zonder vervelende advertenties!
