Opvallend
WAT EEN VERRASSEND bericht afgelopen week. De Dag van het Levenslied mag vanaf volgend jaar niet meer in het Valkhofpark georganiseerd worden. Er moet volgens wethouder John Brom met meer respect worden omgegaan met de historische context van het park. De duizenden bezoekers voor Anita & de Jarretels en andere tranentrekkende acts horen daar niet bij. Al die meezingende en polonaiselopende bezoekers zorgen voor verdichting van de bodem, waardoor het onderhoud van het park minder goed uitgevoerd kan worden. Aldus John Brom als een volleerde Hendrik-Jan de tuinman. Deze ontwikkeling zat er aan te komen. In 1983 werd de eerste editie van de Dag van het Levenslied georganiseerd in het Steigertheater. Kleinschalig en knus; dat was de opzet. Het festival groeide en groeide en verhuisde naar het Valkhofpark. Kleinschalig en knus maakte plaats voor een festival met regionale uitstraling. Dit staat volgens het college op gespannen voet met de zo gewenste historische uitstraling van het park. Ik ben het daar hartgrondig mee eens.
Luisteren naar de column van Vincent kan ook! Klik hieronder.
De schrijver van het artikel in de Gelderlander vond het opvallend dat het nóg drukker bezochte Valkhof Festival tijdens de Vierdaagsefeesten wèl mag blijven. Ik vind dat helemaal niet opvallend. Dit valt namelijk onder de categorie ‘ken uw politieke klassiekers’. En die ken ik. Links-geëngageerd Nijmegen vond de Zomerfeesten in de zeventiger en tachtiger jaren te veel plat volksvermaak. Politiek–cultureel centrum O42 organiseerde daarom in 1985 in het Valkhofpark een eigen feestje: Boulevard of Broken Dreams. Drie jaar later ging dit festival Valkhof Affaire heten. Het festival viel in de beginjaren onder de verantwoordelijkheid van het Actief Comité Binnenstad; de organisatie van de Zomerfeesten. Daarmee wilde de Valkhof Affaire absoluut niet geassocieerd worden. Alleen het idee al. Jan van der Meer diende daarom namens GroenLinks een motie in met als strekking: ‘Zie de Valkhof Affaire als een apart cultureel evenement en niet als een vermaakcentrum.’ GroenLinks wilde met deze motie de Valkhofaffaire loskoppelen van het Actief Comité Binnenstad. Dat lukte. Het festival werd groter en groter. De negatieve invloed op de kwaliteit van het park ook. Maar er is in al die jaren geen raadslid geweest dat durfde te suggereren dat er met het Valkhof Festival grenzen werden overschreden. Het college durft dat nog steeds niet. De Dag van het Levenslied zorgt voor verdichting van de bodem. Het veel grootschaliger Valkhof Festival van zeven dagen niet. Politieke voorkeuren bepalen de mate van bodemverdichting van een historische plek. Volgens de Nijmeegse politieke mores is dit helemaal niet opvallend.
Een dag later stonden de herinrichtingsplannen voor het Kelfkensbos in de krant. Eerlijk is eerlijk: ik vind de artist impressions er geweldig mooi uitzien. En… goed nieuws. De Godenpijler komt terug. Jawel. De Godenpijler stond altijd scheef. De ontwerpers twijfelen nog of de pijler niet beter rechtop gezet kan worden. Keizer Augustus krijgt ook een standbeeld op het vernieuwde plein. Zittend op zijn paard. Het beeld wordt ondersteboven neergezet. Het paard houdt als een liggende jongleur in het circus met zijn benen een grote plantenbak in de lucht.
Een schuine Godenpijler recht zetten en een paard met Keizer Augustus ondersteboven. Dàt is pas opvallend.
Over Vincent
Vincent Cantrijn is in 1951 geboren in Breda. Van 1969 tot 1975 studeerde hij sociale geografie/planologie in Nijmegen. Na zijn studie ging hij in Venlo wonen en werken. Vanuit Venlo werkte hij ook nog acht jaar als projectleider stadsvernieuwing in Eindhoven. In 1989 verhuisde hij met vrouw en kinderen terug naar Nijmegen. Door zijn werk in de stadsvernieuwing bij de gemeente en daarna bij Portaal Woonstichting kent hij Nijmegen van binnen en van buiten. Vanaf 2013 combineerde hij vroegpensioen met een zzp-bestaan als debatleider. Liefde voor Nijmegen en verwondering over politieke zaken lopen als een rode draad door zijn columns. En dat voor iemand die al 22 jaar met veel plezier in Wijchen woont. Nijmegen is voor hem letterlijk en figuurlijk nooit ver weg.
Lees ook
TERUGBLADEREN | Gratis e-bikes in Nijmegen Ressen
De middag van 44, een EO-programma over het bombardement op Nijmegen
