Simpel
Zes jaar geleden brandde het winkelcentrum Weezenhof af. Er ligt nu een nieuwbouwplan voor een supermarkt, horeca, een gezondheidscentrum en 119 appartementen. Een simpele mededeling. Maar zo simpel was het allemaal niet. Nog steeds niet trouwens. Want er ligt nu wel een definitief plan waarover de gemeenteraad binnenkort een besluit moet noemen, maar daarmee is het gedoe nog niet over. Bezwaarmakers eisen in een petitie een ander plan. Want te hoog, te veel, te dit, te dat. En vooral te weinig participatie, want er is met hun suggesties niks gedaan. De petitie is inmiddels meer dan tweehonderd keer ondertekend. Dat lijkt veel, maar zo simpel is ook dit weer niet. Er zijn namelijk ook bewoners in de Weezenhof die absoluut geen problemen hebben met het plan. Sterker nog. Zij zien de hijskranen liever gisteren komen dan morgen. Het leidde zelfs tot een interessante vraag in de reacties: we hoeven toch geen petitie te starten als we het ermee eens zijn? Ik heb in mijn columns regelmatig geschreven voorstander te zijn van de Omkeertheorie. Een petitie starten als je het eens bent met een gemeentelijk voorstel over een bouwplan vind ik inderdaad een te ver doorgevoerde variant van deze theorie.
Lees verder onder de afbeelding
afbeelding: Hendrinks Vastgoed
De bezwaarmakers eisen in hun petitie onder andere dat het bouwplan een kwartslag wordt gedraaid. Dat wordt met argumenten omkleed. Eerlijk gezegd begin ik dan zachtjes te zuchten. Want stedenbouwers en architecten kunnen het elkaar bijzonder lastig maken qua argumenten. Kijk maar naar de Commissie Beeldkwaliteit. Daar wordt een bouwplan, waarover door stedenbouwers en architecten lang is nagedacht, door collega stedenbouwers en architecten net zo gemakkelijk afgekeurd omdat ze er anders over denken. Een maand later zijn de rollen in een andere gemeente omgedraaid en kan de terechtgewezen architect de rol van slimste jongen van de klas spelen. Voorbeelden te over. Volgens wiskundige principes is 1 en 1 altijd 2. Maar stedenbouw is geen wiskunde. Dus zullen de meningen van deskundigen over de vraag of een bouwplan een kwartslag gedraaid moet worden of niet altijd verdeeld blijven.
Een ingezonden brievenschrijver bestempelde de bezwaren als een hobby van een paar gepensioneerden die hun dagen vullen met protesteren. Toen ik dat las voelde ik me aangesproken. Ik ben de 70 al lang gepasseerd en heb als hobby het vullen van mijn dagen met het reageren op van alles en nog wat. Niet in bezwaarschriften, maar in columns en andere publicaties. Leeftijd doet er niet toe en of het hout snijdt wat ik allemaal bedacht heb moet ik aan anderen overlaten. Dat geldt ook voor petities en bezwaarschriften. Van gepensioneerden of van twintigers; leeftijd doet er niet toe. Zo is het democratisch proces. Of ze hout snijden moet aan anderen worden over gelaten. In dit geval aan het college van B & W en daarna aan de gemeenteraad.
Er is een petitie van tegenstanders. Er is géén petitie van voorstanders. Wat maakt het uit. De voor-en tegenargumenten zijn bekend. De gemeenteraad is democratisch gekozen om besluiten te nemen. Oftewel beste gemeenteraadsleden: rien ne va plus; het besluit is aan u. Negendertig keer voor of tegen. Het einde van een lang proces is erg simpel.
Over Vincent
Lees ook
Zo ziet de nieuwe westentree van station Nijmegen eruit
COLUMN | Shocking: GroenLinksers komen op voor idealen
Terugbladeren: Hoe Nijmegen nét geen kabeltram kreeg
