Symbolische kotelet
Laten we het even hebben over het bestuur van onze provincie. Want terwijl Nijmegen druk is met de energietransitie, het doven van kampvuren en discussies over autovrije zones, marcheren onze vertegenwoordigers in de Provinciale Staten op rap tempo de andere kant uit.
Dat werd deze week pijnlijk duidelijk via een onzinmotie van PVV'er Marjolein Faber. Zij zette haar politieke macht als verkozen volksvertegenwoordiger in om te garanderen dat de kantine van het Provinciehuis voortaan altijd een vleesmaaltijd aanbiedt. Want Faber wil kotelet kunnen eten als ze daar zin in heeft.
De motie is in de eerste plaats absurd omdat het kantinemenu geen relevant gespreksonderwerp is voor de agenda van de Provinciale Staten. Als Faber haar eetwensen wil doorgeven, kan ze eens met de chef gaan praten. In de tijd die aan deze motie is besteed, hadden de politici kunnen discussiëren over woningtekort, de bouw van windmolens of – voor mij part – de terugkeer van de wolf. Wat de motie nog absurder maakte, is dat het vrij snel duidelijk werd dat de kantine gewoon vlees serveert op woensdagavond, als de Provinciale Staten vergadert. Faber kaartte hier een non-probleem aan. Deze motie was niets anders dan een staaltje symboolpolitiek.En een staaltje symboolpolitiek waar de rechterkant van Gelderland al dan niet lachend in meeging. Met instemming van BBB, CDA, VVD, SGP, Forum voor Democratie, JA21 en 50PLUS werd de motie met een ruime meerderheid aangenomen. Dat is een meerderheid van de Gelderse statenleden die het prima vond deze onzinmotie te onderschrijven. Je kunt rechts zijn, maar je kunt ook nog pleiten voor zinnige politiek. Het had Fabers collega´s gesierd om te zeggen: ´Luister, ik houd ook van de bio-industrie en van een lapje vlees, maar aan deze symboolpolitiek doen wij niet mee´. Dat gebeurde niet.
Als de meerderheid van onze Provinciale Staten schijnbaar bereid is aan holle symboolpolitiek te doen, lijkt het mij goed te kijken naar waar ze symbolisch voor staan. Ingrepen in kantine-menu´s gaan vaak over het achterwege laten van diëten. Minder suiker, geen vlees, alleen maar fairtrade koffiebonen. De enige manier waarop Fabers politieke verzoek minder absurd is dan het eisen van koriander in ieder gerecht of altijd een chocolademousse in de aanbieding, is als ze vlees als een recht ziet. Vlees als een basisbehoefte. Vlees als ideologie.
Het volgt het argument dat rechts een ideologie door de strot geduwd krijgen als ze enkel vegetarische opties hebben om uit te kiezen.Met boerenprotesten en een rechts verzet tegen iedereen die aan een gezondere planeet werkt, is vlees een ideologie geworden. Je eet niet gewoon vlees omdat het lekker is. Chocolademousse is ´gewoon lekker´. Je eet vlees, want je steunt de boer. Je eet vlees, want je vindt het een essentieel onderdeel van de verdwijnende Nederlandse cultuur. Je eet vlees, want anders winnen de klimaatactivisten.
Het is tekenend voor het beleid dat we de komende jaren in Gelderland kunnen verwachten. Een volksvertegenwoordiging die symbolisch vlees naar binnen schuift terwijl de Waal steeds verder uit haar oevers treedt. Provinciale Staten-vergaderingen als verjaardagen waar de buurvrouw een ongemakkelijk problematisch voorstel doet en de meerderheid maar meelacht. Nu maar hopen dat de GroenLinks-statenleden naar workshop 'Discussiëren met rechts' van GroenLinks Nijmegen zijn geweest. We hebben het nodig.
Over Kiki
Lees ook
Terugbladeren | Wat zijn de plannen voor de binnenstad van Nijmegen?
