Terugbladeren: het reclamebeleid van Nijmegen
Welk nieuws heeft de tand des tijds weten doorstaan? Welke nieuwsberichten keren keer op keer terug op de pagina's van de kranten? Rob Jaspers zoekt het elke week voor je uit. Rob, je wil het hebben over die reclamerichtlijnen die er zijn. Aanleiding is de recente discussie over de handhavers die middenstanders op de vingers tikten vanwege de reclameborden die ze hadden.
"Ja, er was veel ophef. Plotseling kwamen er controleurs langs die aangaven dat bepaalde reclame-uitingen weg moesten. Mensen waren zeer geschrokt, want sommige billboards of posters hangen er misschien al weer dertig jaar! En waarom nu? Ik kan me die schrik voorstellen. Maar de andere kant is, ze hadden het misschien wel kunnen zien aankomen. Over die reclames is in het verleden al uitgebreid gediscussieerd, al rond 2016, compleet met talloze voorbeelden van wat wel en niet kan. Toen is er gezegd: 'we moeten ingetogener worden'. Overigens zijn er toen ook in die discussie overwinningen bereikt voor mensen die reclame wilden maken. Bijvoorbeeld bij de sportvelden: daar was eerst een discussie, de reclame bij de sportvelden langs grote wegen mocht niet naar de automobilist gericht zijn, maar moest naar binnen gericht zijn. Uiteindelijk mocht dat toch!"
Dus de discussie erover is goed.
"Ja, we moeten het erfgoed in de stad beschermen, het stadsbeeld beschermen. In 2020 werd de Lindenberg compleet verrast. Daar hingen banners die iets vertelden over wat er in de Lindenberg plaatsvond. Die hingen al veertien jaar op en die moesten plotseling weg. Het jaar daarvoor was het casino aan de Waalkade compleet verrast, want in één keer moesten die grote doeken die tegen de gevel hingen weg. Dus het is een fenomeen dat al langer speelt. Bovendien: de gemeente heeft in 2016 ooit aangegeven dat ze stap voor stap door de straten gaan om te controleren. Maar misschien moet je dat steeds opnieuw communiceren."
Een briefje met 'hallo middenstanders, we komen eraan', dat zou wel handig zijn.
"Ja en misschien toch weer die folder verspreiden. Want een van de redenen die men in 2016 had voor nieuw beleid, waren de vele wisselingen van winkels in het centrum. Nieuwe eigenaar, nieuwe winkel, soms ook tijdelijke winkels. Die hadden enorme reclames waar iedereen zich aan stoorde. En winkeliers zetten steeds meer reclame buiten neer, daar gingen mensen over struikelen. Of het ging over de reclame buiten. Er is één zaak, dat was in 2000. Toen was er al actie om te voorkomen dat te veel reclame buiten kwam. En toen was er die winkelier in de Lange Hezelstraat, westernklering verkocht wordt. Die had een cowboypop buiten staan. Hij heeft uiteindelijk zijn gelijk gekregen, want de rechter zei: 'dit is een bijzonder winkel en dit hoort eigenlijk bij het imago'. En er kwam ook voor het karakter van de straat. De Lange Hezelstraat heeft een ander imago dan de Broerenstraat of de Molenstraat. Dan moet je anders mee omgaan, dus misschien moet je daar ruimer over denken."
Maar er liggen dus gewoon richtlijnen?
"Ja, in 2016 kwam er dus een nota van 35 pagina's met veel voorbeelden van wat wel en niet kan. Maar misschien is het een opdracht in de gemeente, die moet je als je nu gaat controleren, weer opnieuw aan de mensen voorleggen. Er zijn ooit vijftien criteria voor reclame bedacht. En dan gaat het om de afstemming met de omgeving, de architectuur, het straatbeeld, ook de verkeersbeelden, sommige reclames hebben met licht en dan moet je met de omgeving rekening houden, hoe doe je dat, 's avonds?
Ingewikkeld hoor...
Er is overigens ook ooit een website geweest van de gemeente, waarop je kon zien wat nou wel toegestaan was en wat nou niet toegestaan was. Dan konden mensen zelf ontdekken, ik weet niet of die nog bestaat hoor.
Lees ook
COLUMN | Boodschap voor de toekomst
