Zalig
ZALIG NIEUWJAAR. Met deze woorden zal Hubert Bruls komende maandag zijn nieuwjaarstoespraak in de Vereeniging zeker afsluiten. De strekking van zijn toespraak zal ongetwijfeld minder zalvend zijn na de volgens hem meest waardeloze nacht van het jaar met vernielingen en ongeremd geweld. Ik ben het met deze kwalificatie volledig eens. Superlatieven schoten tekort na de bekendmaking van het bedrag van acht miljoen euro dat is opgebracht bij Serious Request. Het bericht dat er ruim honderd miljoen euro is uitgegeven aan vuurwerk werd bijna voor kennisgeving aangenomen. Niet door mij. Maar ja, daar wordt het allemaal niet minder waardeloos van. Waardeloos en moedeloos liggen dicht bij elkaar. Dat krijgt Bruls in zijn eentje niet opgelost. Desondanks zalig nieuwjaar. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Met verwachte en onverwachte zaken. Ik zal weer mijn best doen om op mijn eigen wijze het Nijmeegs wel en wee van commentaar te voorzien. Want ook in 2024 zullen er onderwerpen genoeg zijn om me over te verbazen, me kwaad te maken, te glimlachen, te bewonderen of de hemel in te prijzen.
Klik op play om te luisteren naar Vincent
Het jaar begint voor mij sowieso bijzonder. Vandaag wordt mijn kleindochter 18 jaar. Het gaat snel. Dat dit ook iets zegt over mijn leeftijd neem ik op de koop toe. Mijn kleindochter weet al vijf jaar welk cadeau ze vandaag van mij krijgt: inschrijving als woningzoekende bij Entree. In 2019 schreef ik in een column dat ik een gastcollege over de wereld van woningcorporaties had gegeven aan 2e jaars studenten Vastgoedkunde van de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Mijn eerste vraag was wie een rijbewijs had. 94 van de 96 studenten staken de hand op. Daarna vroeg ik of hun ouders dit betaald hadden. Weer gingen alle handen omhoog. Na mijn vraag wie er ingeschreven stond als woningzoekende gingen slechts twee handen de lucht in. “Ik kreeg dat van mijn moeder als verjaardagscadeau”, zei een van de twee schoorvoetend. Het leidde tot gegrinnik in de zaal. Ondanks dat gegrinnik gaf ik zijn moeder groot gelijk. Wel veel geld overhebben voor een rijbewijs en niet eenmalig een paar tientjes voor inschrijving als woningzoekende? Ik vond dat raar. Nog steeds trouwens. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het opbouwen van meettijd als starter. Dat is nemen van eigen verantwoordelijkheid. En ja; er zijn te weinig huurwoningen. En ja; er zijn statushouders, vluchtelingen, tijdelijke arbeidsmigranten en urgenten die ook een huurwoning willen. Al dan niet tijdelijk. En soms met voorrang krijgen ook. Klagen en schelden is zinloos. Verdeling van schaarste is al moeilijk genoeg. Ik moet nog wel opzoeken of de romantische inborst van Jan van der Meer om de liefde te belonen nog steeds van toepassing is. Jan kreeg het voor mekaar dat als twee mensen willen samenwonen en via Entree reageren op een huurwoning dan worden de inschrijftijden bij elkaar opgeteld. Leve de liefde!
Ooit zal mijn kleindochter al dan niet met een geliefde de benen strekken op een bank in een appartement of woning. Of het verjaardagscadeau van haar opa op haar 18e verjaardag daaraan heeft meegeholpen is ongewis. Maar ze zal op de bank vast zeggen: dit is pas zalig.
Over Vincent
Vincent Cantrijn is in 1951 geboren in Breda. Van 1969 tot 1975 studeerde hij sociale geografie/planologie in Nijmegen. Na zijn studie ging hij in Venlo wonen en werken. Vanuit Venlo werkte hij ook nog acht jaar als projectleider stadsvernieuwing in Eindhoven. In 1989 verhuisde hij met vrouw en kinderen terug naar Nijmegen. Door zijn werk in de stadsvernieuwing bij de gemeente en daarna bij Portaal Woonstichting kent hij Nijmegen van binnen en van buiten. Vanaf 2013 combineerde hij vroegpensioen met een zzp-bestaan als debatleider. Liefde voor Nijmegen en verwondering over politieke zaken lopen als een rode draad door zijn columns. En dat voor iemand die al 22 jaar met veel plezier in Wijchen woont. Nijmegen is voor hem letterlijk en figuurlijk nooit ver weg.
Lees ook