Eeuwigdurend
Twee jaar geleden gebruikte professor Nico Nelissen een foto van het danig verwaarloosde seinhuis in de spoorkuil bij Bottendaal als voorbeeld van een van de vele verbeterplekken in Nijmegen. De triestigheid droop van de foto. De werkelijkheid is nog veel triester. Fiets of wandel er maar eens langs. Dan kun je zelf constateren dat de kop in de Gelderlander niet loog: overbodig, gekraakt, beklad en verweesd. Als dit over je wordt gezegd dan heb je het voor elkaar als gebouw. Want seinen en wissels langs het spoor seinen en wisselen al lang niet meer vanuit Bottendaal. Het seinhuis snakt naar een nieuw leven. De hoopvolle oproep van Nico Nelissen is niet voor niets geweest. De gemeente Nijmegen heeft van de NS de zeggenschap gekregen over het seinhuis en de omringende grond via eeuwigdurend erfpacht. Het seinhuis heeft nu officieel het gemeentelijk predicaat ‘te verbeteren verbeterplek’.
Lees verder onder de afbeelding
Hoe het kan zo kan het, maar bijna tegelijkertijd kwam het opvallende glazen huisje boven op de keermuur van de Waalkade ook positief in het nieuws. Ook dit gebouwtje staat al jaren leeg, maar nu wil een jonge ondernemer er een coffee– en conceptstore beginnen. Geen idee of hier een gedegen marktonderzoek aan ten grondslag heeft gelegen. Laat staan of dat onderzoek lang heeft geduurd. Want ik begrijp uit de berichten rondom de toekomst van het seinhuisje dat zoiets geen sinecure is. Een adviesbureau gaat in opdracht van de gemeente onderzoeken wat de mogelijkheden voor het seinhuisje zijn. Het is niet zo maar een adviesbureau. Denk er niet te licht over. Volgens hun website zijn het Urban Producers. Als ik dit lees word ik achterdochtig. Ik las snel verder. De Urban Producers trekken een jaar er voor uit om in grote lijnen te schetsen welke functies hier kans van slagen hebben en wat dat ongeveer gaat kosten. Een jaar voor de grote lijnen. Dat is geen kleinigheid. Daarna moet de gemeente zelf een investeerder zoeken. Mijn achterdocht was niet verdwenen.
De humor ligt op straat. Goede ideeën ook. Gelukkig hadden de Urban Producers dat ook wel eens gelezen. Daarom nodigden ze op een zondagmiddag belangstellenden in het seinhuisje uit om met ideeën te komen. Aan fantasie geen gebrek die middag. Laat dat maar aan betrokken Nijmegenaren over. Een yogastudio, hondenuitvaartcentrum, bijzondere woning, theehuis, educatief centrum, lunchroom met terras op de eerste verdieping of andere horeca. Oei. Horeca. Als dat woord valt dan kun je er donder op zeggen dat de liefhebbers van de Wilde Averuit ogenblikkelijk in de stressmodus schieten. Want die tiert welig in de spoorkuil. Logisch. De Wilde Averuit groeit van origine in de steppe. En de spoorkuil is al sinds jaar en dag een steppe. Daarom willen de liefhebbers van de Wilde Averuit beslist geen horeca in het seinhuisje maar een bijenhotel. Tegen dierenhoreca hebben zij geen bezwaar.
Over een jaar kennen we de grote lijnen van de Urban Producers. Ik hoop één ding. Daarna doorpakken en besluiten nemen. Geen ellenlange discussies tussen voor- en tegenstanders van wat dan ook. Alleen de erfpacht is eeuwigdurend.
––––––––––––––––––––––––––––––––––
Vincent Cantrijn is in 1951 geboren in Breda. Van 1969 tot 1975 studeerde hij sociale geografie/planologie in Nijmegen. Na zijn studie ging hij in Venlo wonen en werken. Vanuit Venlo werkte hij ook nog acht jaar als projectleider stadsvernieuwing in Eindhoven. In 1989 verhuisde hij met vrouw en kinderen terug naar Nijmegen. Door zijn werk in de stadsvernieuwing bij de gemeente en daarna bij Portaal Woonstichting kent hij Nijmegen van binnen en van buiten. Vanaf 2013 combineerde hij vroegpensioen met een zzp-bestaan als debatleider. Liefde voor Nijmegen en verwondering over politieke zaken lopen als een rode draad door zijn columns. En dat voor iemand die al 22 jaar met veel plezier in Wijchen woont. Nijmegen is voor hem letterlijk en figuurlijk nooit ver weg.
Luister ook
Heeft Nijmegen een slavernijverleden?
Lees ook
Ook burgemeester Nijmegen bezocht president VS