Terugbladeren: Hoe Nijmegen nét geen kabeltram kreeg
Welk nieuws heeft de tand des tijds weten te doorstaan? Welke nieuwsberichten blijven terugkeren op de pagina's van de krant? Rob Jaspers zoekt het elke week voor je uit.
Rob, jij wilt het hebben over de kabeltram. Maar die was hier toch niet in het nieuws?
“Nee, niet in de regio Nijmegen, maar het onderwerp werd wel opgemerkt werd door NOS en Het Parool. Amsterdam krijgt namelijk een kabeltram die het oversteken over het IJ, dat momenteel met veerponten gebeurt, efficiënter zal maken. Dit idee bracht mij meteen terug naar het fenomeen van de kabeltram die wij hier ooit wilden realiseren.”
Wanneer speelde dat ook alweer?
“Het begon allemaal in 1990 met de eerste studies en in 1995 werd het serieuzer. Er werd een plan opgesteld voor een kabeltram die van Lent over het kanaal naar de Lindenberg zou gaan, naar Plein ’44 en uiteindelijk naar het Centraal Station. Architecten Soeters, bekend van onder andere de Marikenstraat en later ook Plein 44, waren voorstanders van dit idee. Zij zagen het als een impuls voor de stad en zelfs in het centrumplan werd gedacht aan een kabeltram langs de Waaloever naar Fort Lent.”
Da’s een flinke kabelbaan!
“In vergelijking met Amsterdam, waar een kabeltram van slechts 100 meter ter sprake is, spraken wij destijds over een kabeltram van 3,5 tot 4 kilometer. De gemeente Nijmegen ging zelfs op bezoek in Singapore en Wuppertal en bezocht ook kabelbanen in Zwitserland om ideeën op te doen. Er heeft zelfs even een gondel gestaan in de Burchtstraat om mensen mee te nemen in het verhaal. Het opmerkelijke is echter dat in de loop van de discussie de oorspronkelijke voorstanders van de kabeltram later tegenstanders werden.”
Waar kwam het idee eigenlijk vandaan?
“Het begon in Arnhem bij De Groenen, maar Nijmegen nam het over. Maar al snel werden er allerlei problemen gezien. De vraag was hoe mensen zouden moesten in- en uitstappen. De stadsbussen zouden moeten verdwijnen en de kosten waren ook een punt van zorg, hoewel wethouder Hubert Bruls, destijds een grote voorstander, hier optimistisch over was en geloofde dat de kabeltram een impuls voor Nijmegen zou zijn.”
Waar ging het fout?
“Uiteindelijk, ondanks investeerders zoals het Rijk en de provincie die de kabeltram zagen als een toeristische impuls in plaats van alleen een openbaar vervoersmiddel, zijn we er niet in geslaagd om het project te realiseren. Het lukte niet om een brede meerderheid in de raad te krijgen, hoewel er een minimale meerderheid was die vóór de kabeltram stemde. Bruls merkte op dat als je zoiets groots wilt realiseren, je een massale meerderheid in de raad nodig hebt; anders moet je er niet aan beginnen. Helaas is het niet doorgegaan, anders zou het in 2007 al klaar moeten zijn geweest.
Jammer, dus
“Ja, als de plannen wel doorgang hadden gevonden, zouden we nu al vele jaren kunnen genieten van het uitzicht over de Waal terwijl we in gondels hoog boven de stad zweven. We zouden als pioniers in Nederland een elegante kabelbaan hebben gehad met vijf of zes torens. Het zou stil, schoon en geluidsarm zijn geweest. Elke 12 seconden zou je kunnen instappen voor een continu vervoer over de stad. Helaas bleef het bij een droom die niet werkelijkheid werd."
Lees ook:
Terugbladeren: Woningcorporaties in Nijmegen
Terugbladeren: Hoe Nijmegen de Tweede Wereldoorlog herdenkt
Terugbladeren: Wie was ook alweer Pier Eringa?
